Feest!

Vandaag begint het feest om 05:15 uur. Buiten fluiten de vogeltjes, alleen zijn het geen mussen en merels, maar een soort kaketoes! Tjongejonge, wat een herrie maken die beesten. Ook al heb ik mij nog een keer omgedraaid, om 6 uur ben ik echt wakker. Eerst de douche maar eens uitproberen en raad eens wat? Er komt gewoon heerlijk warm water uit de kraan! :-)

Om even voor zevenen zie ik een andere hotelgast het zwembad uitproberen, maar echt heel warm lijkt het niet te zijn. Nu maar even geen zwembad voor mij. Ik besluit aan het ontbijt aan te schuiven. Er zijn warme croissantjes, er is cake, koffie, gekookte eieren etc. etc. Lekker hoor. In het zonnetje nuttig ik een ontbijtje (dat doe ik anders NOOIT!) en schat dat het inmiddels alweer boven de 20 graden is. Na een bezoek aan de tandenborstel loop ik even voor achten het hotel uit en daar staat warempel Paul al te wachten! Ik neem plaats in de auto en gezamenlijk rijden we naar BPR.

Het (hoofd)kantoor van BPR ligt op ongeveer 500 meter van het hotel. Maar als je gaat lopen, is het wel 500 meter traplopen. Kigali ligt op meerdere heuvels en het kantoor ligt een stuk hoger dan het hotel. Paul noemt de wandeling een “kuitenkraker”. Op de parkeerplaats voor het kantoor staan tot mijn verbazing een stuk of dertig motoren. “Men” had bedacht dat de mensen die de regiokantoren bezoeken allemaal een nieuwe motor zouden krijgen. Probleem was alleen dat bleek dat vrijwel niemand een motorrijbewijs heeft. Zodra één van hen zijn motorrijbewijs haalt, krijgt hij/zij nu dus een motor... Typisch voorbeeld van de plancapaciteiten van Rwanda... Het kantoor wordt nog verbouwd. Binnen is de ontvangsthal bijna klaar, maar bij de hoofdingang wordt nog druk geschuurd en geschilderd. Iedereen, ook de klanten, mag nu dus via de personeelsingang naar binnen. Voor de sier staat er ook een militair, compleet met machinegeweer...

Paul's kantoor blijkt op de derde, de bovenste, verdieping te zijn. Da's minder gunstig, want dat is natuurlijk ook de warmste verdieping. En het is alsnog traplopen in de warmte... Eerst neem ik met Paul nog wat zaken door die te maken hebben met wat ik de komende twee weken ga vertellen. Dan maken we een wandeling langs diverse collega's. Ook het andere pand, waarvan de verbouwing inmiddels is afgerond, bezoeken we. Hier zit “de business”. Ook bezoek ik de computerzaal. Nou ja, zaal, kamer. Het werk van Wouter en Martijn is duidelijk zichtbaar want waar ze zich niet mee bezig gehouden hebben, is (nog steeds) een zooitje. Nog nooit heb ik in een bedrijf 220 Volt bedrading in zo'n staat gezien, erbarmelijk! Nou vertelde Paul dat alles wat er in de computerkamer staat, naar de kelder gaat verhuizen. Er is dus nog een mogelijkheid dat dit wordt verbeterd.

Om half tien hebben we een overleg, waarbij ik kennis maak met de cursus kandidaten. Drie heren en één dame. Ik leg uit wat mijn bedoeling is en hoe ik de komende twee weken ingevuld zie en vervolgens vertellen ze zelf wat zij verwachten. Hier bemerk ik opeens dat de kennis, die ik al niet zo hoog inschatte, nog wat lager is. Ik denk dat de cursus een makkie wordt. Niet voor hen, maar wel voor mij. Inmiddels heb ik de Rabo laptop ingeleverd en gevraagd of ze deze aan het LAN kunnen hangen. Dat blijkt niet mogelijk, maar in ongeveer twee uur regelen zij voor mij een bureautje, een bureaustoel, een PC, een LAN id, een e-mail account (michael.liem@bpr.rw, alleen naar mailen tijdens kantoortijden) en een flipover! Met andere woorden: als ze er lol in hebben, zijn ze razendsnel. Ik neem mijn intrek dus in het kantoor naast dat van Paul, samen met drie van de vier cursuskandidaten.

Vervolgens is het lunchtijd. Met één Rwandese, Olga, en drie andere blanken gaan we met de auto op pad. Op aangeven van Olga komen we terecht bij een lokaal restaurantje aan een ongeplaveide weg, waar heerlijke etensluchtjes vandaan komen. Ik kies bruine rijst, gegrilde banaan, wat bonen en kip. Heerlijk, alleen de kip was wat taai. Daarna rijden we naar een winkelcentrum dat 24/7 open is. Daar is een geldwisselkantoor waar ik wat (…) EURI's wissel. Ik krijg een heel pak biljetten terug. Zoveel dat als ik ze in mijn portemonnaie doe, deze niet meer dubbelgevouwen kan worden. Bijna 1 cm papier... Vervolgens lopen we naar een winkel van Rwandatel en daar koop ik voor omgerekend EUR 6,50 een SIMkaart met “airtime”. Volgens Paul voldoende om de komende twee weken gewoon te kunnen bellen. Da's handig als ik de weg kwijt ben of wil uitvlooien waar m'n collega's zijn. Kortom: bel maar niet naar mijn privé GSM nummer, want daar wordt voorlopig niet opgenomen :-)

Weer terug op kantoor bekijk ik met DE beheerster daarna hoe hun SWIFT omgeving eruit ziet en hier halen we ook nog wat elementen uit die ik de komende twee weken de revue zal laten passeren. Laten we voor het gemak maar even stellen dat het basiskennis is waar het hen aan ontbreekt. Joeri: fijn dat je mij het een en ander over PKI hebt verteld, maar dat is “way above their heads”! Het blijft waarschijnlijk bij de elementaire kennis van signing en authentication.

Met de PC log ik ook maar eens even in op het Rabobank telewerkportaal. Kan ik daar ook even wat mails bekijken (er stonden er bijna 100 te wachten)... En ik pas mijn cursusschema een beetje aan zodat hierin ook de nu reeds gestelde vragen terugkomen. Ook heb ik nog een gesprek met één van de directeuren gehad en op zijn aanraden komen er ook één of twee mensen van “de business” meedoen als ik het over functiescheiding ga hebben. Da's nuttig! Functiescheiding is namelijk niet alleen iets van IT, maar ook van de business.

Opeens blijkt het al zes uur te zijn. Paul, Roy en ik gaan nog even wat drinken. Prachtig, wat een stad! Er zijn ongelooflijk veel voetgangers. En die zijn, volgens de automobilisten, allemaal vogelvrij. Als je achter een auto langs loopt, moet je erop bedacht zijn dat hij eerst achteruit gaat rijden en dan pas kijkt. Da's een sport hier. En de tientallen motortaxi's. Die scheuren overal tussendoor. Zie je dat voor je? Terwijl de auto's elkaar zowel links als rechts passeren, ook op kruispunten? Het is een machtig schouwspel. Terwijl we achter het bier/de cola zitten, maak ik nu mee dat het om kwart over zes donker begint te worden en dat het om kwart voor zeven helemaal donker is. Alsof iemand in een half uur de dimmer uitdraait. We hebben leuke gesprekken, ook met een drummer van een lokaal bandje dat Paul dan weer toevallig kent. Hij heeft ook in de band van Ruud Gullit basgitaar gespeeld... Dan zien we opeens bliksemflitsen. Tijd om op te stappen omdat er ook nattigheid uit de lucht valt. Gelukkig is het hotel binnen 10 minuten lopen en we zijn bijna niet nat geworden... inmiddels valt er een sappig buitje.

En dat was de vrijdag, mijn eerste werkdag in Rwanda! Ik ga straks even kijken of ik aan software kan komen om mijn foto's wat te verkleinen. Op zich is het netwerk hier binnen Rwanda wel oké, maar de “pijplijn” tussen Afrika en de rest van de wereld is wat nauw. Foto's uploaden is vast geen succes met 1,5 Mb per foto... Het Rabobank telewerkportaal is zozo, het aanloggen en starten van een applicatie duurt een tijd, maar als het eenmaal draait, werkt het best aardig.

Tot zover deze aflevering. Groeten uit Kigali!