Van start!

Vandaag is het dan zover. Thuis is afgesproken dat ik m'n normale huishoudelijke klussen laat liggen en zorg dat alles ingepakt is. Nou is het meeste al in de koffer gestopt, maar zo'n ochtend is toch zo voorbij met “kleine dingen”. Bijvoorbeeld met het schoonmaken van het konijnenhok...

Om 13:35 wandelde ik naar buiten, een druilerig Huizen in. Toevallig kwam ik Donja ook nog tegen. Omdat ik van iedereen vanmorgen al voldoende afscheid genomen had, voldeed een “doei, tot over 16 dagen!”

Goed, een druilerig Huizen dus. Tien minuten lopen naar de bushalte, met twee koffers (die door al die papieren/boeken toch aardig zwaar zijn) èn een rugzak. Toch is dat best zeulen... De bus was netjes op tijd en de voorspelde omleiding in verband met wegwerkzaameheden, was er niet. Misschien was het weer te vies? Precies op tijd arriveerde ik op station Naarden-Bussum. De eerste echte klus met de koffers: trap af en trap op. Tjonge, wat sleept een Michael allemaal mee zeg??? Dan blijkt dat de trein naar Weesp vijf minuten vertraging heeft... als dat maar goed gaat, want volgens mijn schema had ik één minuut om over te stappen in Weesp! Gelukkig denkt de NS na, want de trein naar Schiphol stond gewoon te wachten. Het ritje naar Schiphol was ook hectisch, want het was bijzonder druk. Dan zijn koffers wel handig, want dan kun je tenminste zitten! In de buurt van Amsterdam Zuidoost heb ik Tineke even gebeld, want die is daar aan het werk. Kunnen we even “zwaaien”.

Op Schiphol kon volstaan worden met het oversteken van het perron. Daar stond de internationale trein naar Brussel op het schema. Geen problemen. De trein is best vol... en het is saai. De mensen om mij heen zitten ofwel met een laptop te knoeien, danwel met oordopjes naar muziek te luisteren. Of ze slapen. Buiten is het nog steeds grijs. In Den Haag regent het zelfs, maar bij Rotterdam komt er een heel flauw zonnetje door de wolken. Bij Dordrecht rij ik langs de honkbalvelden waar Jeffrey vorig jaar een toernooi had. Daar staan nu korfbalkorven op het veld. Grappig, want Jeffrey heeft vanmiddag in Huizen een korfbaltoernooi met school.

Bij Rozendaal heb ik Tineke even aan de telefoon. Op de weg naar huis is het weer bal. Er is een ongeluk gebeurd en er staat “dus” ook weer file. Niks aan! En zo zoef ik het belgenland in. Bij Antwerpen stappen er veel mensen uit. Is er eindelijk wat meer plek voor de voeten. Op Brussel Centraal loopt de trein zowat leeg. Ook ik stap uit... en dan? Het perron is in de kelder en ik ga maar met de roltrap omhoog. Daar hangt dan eindelijk een informatiebord. Ik zie ook de trein staan die ik nu moet hebben, met de cryptische omschrijving “IR3”. Dat zal wel spoor 3 zijn, vermoed ik. Ik volg de bordjes en moet vervolgens met de koffers de trap af. Da's toch wel weer een klus. Krijg je het warm van! Ik moet tien minuutjes wachten en neem de koffer maar weer als zetel.

De trein van Brussel Centraal naar het vliegveld is een luxe trein. Ruim plek, heel stil, wel vol mensen, met duidelijke informatieschermen. Zonder problemen stap ik opnieuw in een kelder uit. Gelukkig zijn hier roltrappen. Buiten gekomen blijkt dat er verbouwd wordt. Misschien is dit de Belgische variant van de economische stimulans door de overheid? Ik moet in ieder geval om een bouwput heen wandelen en vind daar de shuttlebus naar het hotel. In tien minuutjes arriveren we daar... en om 18:40 parkeer ik de koffers in m'n kamertje met tweepersoons bed. Dat neemt wel het overgrote deel van de kamer in beslag...

Het reizen alleen is soms saai... zoals ik al schreef is iedereen druk. Maar alleen eten in een hotel is helemaaaaaaaal niks. Tjonge, wat een dooie boel. Er zijn vier engelsen die met een rij lege bierglazen in de bar zitten en drie stelletjes die zich ook met de nieuwe AOW-grens niet druk hoeven te maken over werk... Ik kies voor de verandering (welke?) maar een vegetarische loempia. Best lekker, alleen heeft de kok ook de sla rijkelijk met de zoetzure saus overgoten. Dat is dan weer jammer.

Weer terug op de kamer maak ik mijzelf een kleine donor van Orange en zorg dat m'n eee-PC met het draadloze netwerk wil babbelen. Niet gratis dus. Wel leuk: Tineke en Jeffrey zitten achter de PC thuis en we hebben een gezellig gesprek. Wel doet Orange nog een ... verbinding weg. En de toegangscodes mooi niet op m'n mobiel ontvangen (zoals aangevinkt). Dan maar een noodmaatregel: via m'n mobieltje even inloggen op m'n mailaccount en daar de codes even overschrijven. Met die codes lukt het inloggen weer. Jeff en 10 hebben via de webcam ook even rondgekeken in de kamer. En even door het raam naar het naastgelegen hotel... geinig hoor... Nu eerst dit verhaal even uploaden. En dan kijken naar koffie. Kijken of ze dat hebben. :-)

Tot de volgende!