Akagera National Park

Zoals gisteren al aangekondigd, zijn collega Roy Bekhuis en ik vandaag naar het Akagera National Park gegaan. 's Morgens om stipt acht uur stapten we in de auto en reden we Kigali in. Het is om acht uur al lang dag hier, ook op zondag. Dat betekend dat er al (weer) veel mensen rondlopen. Ik kan nog niet zeggen dat ze hun zondagse goed aan hadden, maar eigenlijk zie je maar erg weinig mensen met vuile kleding. Zo ook vandaag dus.

De route naar Akagera is ongeveer 120 km lang, maar onze heenreis duurde bijna drie uur. In veel dorpjes mag je maar 30 km/h rijden en de maximum snelheid is verder 70 km/h. Er zijn geen snelwegen! In de dorpjes wordt ook wel gecontroleerd en als de politieman denkt dat je te hard gereden hebt, krijg je een bon en hij schat gewoon hoe hard je dan reed. Gewoon niet doen dus. Ook maken ze hier heel vervelende drempels, waar je niet omheen kunt en waar je echt minder dan stapvoets overheen kunt rijden. Werkt prima. We hadden ook nog twee zakken met zuurtjes meegenomen en die hebben we hier en daar aan kindertjes onderweg uitgedeeld. Sommigen zijn zeer gehaaid en vragen meteen om geld (terwijl ze op de treeplank staan en naar binnen hangen), anderen zijn heel blij en proberen in het Frans of in het Engels te bedanken.

Om elf uur kwamen wij aan bij het park. De toegang moest in USD betaald worden, de toegang voor de auto kon in Rwandese franken betaald worden. Verder moet je je identiteit aantonen en je paspoortnummer opgeven... dan weten ze tenminste wat er aan de roofdieren gevoerd wordt ;-)

Zelfstandig mochten we naar “de lodge” rijden. Op de dirtroad daar naartoe zagen we al antilopen en bavianen! Een fantastisch mooi resort met een heel mooi uitzicht, omdat het op een bergrug ligt. Aan de ene kant zie je een soort steppe, aan de andere kant het Ihema-meer. Er zijn echter geen gasten (behalve wat bavianen). In dat resort hebben wij genoten van een lunch... er zijn twee bedienden in touw geweest, we zaten op een perfect terras, de lunch was heerlijk en de kosten zeer laag. Zo'n resort kan gewoon niet uit!!!

Na een half uur reden we weer terug naar de ingang, waar onze park ranger Cecille instapte. Cecille is een gezellige, omvangrijke tante die honderduit praat. Ze spreekt prima Frans, maar ze wil graag haar Engels oefenen (of wij zo vriendelijk willen zijn haar te verbeteren als dat nodig is). Cecille dirigeert ons de berghelling af, naar de steppe, waar we meteen tussen de zebra's staan! Na de zebra's volgen antilopen, buffels en een paar wrattenzwijnen. En een visarend. Prachtig! Zo nu en dan kunnen we uitstappen, al moeten we wel opletten want er zijn in dit park ook 30 soorten giftige slangen, waaronder de zwarte mamba (de giftigste slang ter wereld). Helaas is het nu zo ongeveer het heetste moment van de dag, waardoor veel dieren verkoeling zoeken en zich niet laten zien. We missen hierdoor de giraffen, de olifanten, de leeuwen en tijgers en (gelukkig) de slangen.

Na de steppe rijden we over de bergrug naar het Ihema-meer. Daar zien we ongeveer 20 nijlpaarden, meer bavianen, vier fluweelaapjes, meer wrattenzwijnen en één Nijlkrokodil. Verbluffend om dit zo in werkelijkheid te zien! En het is zo onwerkelijk stil in het park... alleen de vogels, krekels en andere beesten zijn te horen. Om het rondje af te sluiten, rijden we terug naar de ingang en daar vandaan naar “the village”. Daar blijkt Cecille te wonen... lekker dicht bij het werk. Da's handig want ze werkt alle dagen van de week en heeft dertig vakantiedagen per jaar!!! We nemen hartelijk afscheid en rijden vervolgens weer terug naar Kigali. Dit keer stopen we veel minder en rijden wat harder door. Ondertussen grote rode stofwolken achterlatend. En zo arriveren we tegen half zeven weer bij het hotel.

Als eerste gaan we onder de douche, het rode stof uit ons haar spoelen. Daarna genieten we nog van een buffet in het restaurant naast het hotel. Naar mijn mening was dit een prima vrij dagje!!!

Groet en tot de volgende!